මීට ටික වේලාවකට පෙර සිරස FM (යුද්දෙ තියෙනකං... සිරස නෑදෑකං...) තුලින් කවියක් ප‍්‍රචාරය විය. එය අග්ගමහා පණ්ඩිත ආදී වශයෙන් වූ නම් රැසකින් හඳුන්වා ගන්නා චීවරධාරියෙකු විසින් මිමිණුවකි.(ඔබේ වචනයට අනූව නම් දේශනා කරන ලද්දකි.) එහි අවසන් පදයට අනූව කහ සිවුරයි තව මොකක්දෝ එකකුයි තිබෙන්නේ පුතේ උඹ අතේය කියා කීවේය. මෙහි පුතා යනු හමුදා සෙබලාය.(භික්ෂූන් බුද්ධ පුත‍්‍රයන් වන අතර හමුදා සෙබලූන් භික්ෂූන්ගේ පුත‍්‍රයන් වී ඇත.) මේ භික්ෂුවට කෙටියෙන්ම කියනවානම් කීමට ඇත්තේ ඉක්මනට පුතාගෙන් කහ සිවුර ඉල්ලගන්න කියාය. එ් මන්ද යත් ඔය පුතා අර අහිංසක දෙමළ දැරියන් දූෂණය කරන විට ඕක එලාගැනීමට ඉඩ ඇති බැවිනි.ඉන් පසු හමුදා සෙබලූන්ට (ඔවුන් කියන්නේ නම් ජාතියේ මුර දේවතාවන් කියාය.) පිරිත් දේශනාවක්ද පටන් ගැණුනි. මට ඇතිවූ හිරිකිතය නිසා ගුවන්විදුලියේ වයරයෙන් ඇද දැමුවේ ‘මේ සවන් කුමටද?’ කියා සිතා ගනිමිනි.
දේශපාලන ඉතිහාසය දෙස බලන විට ග‍්‍රීක නාගරික රාජ්‍යය තුල ගොඩනැගුණු දේශපාලන චින්තනයන් ආගමකට යටවූ ඒවා නොවීය. නමුත් රෝම අධිරාජ්‍යය ක‍්‍රිස්තියානි දහම පිළිගත් පසු ක‍්‍රමයෙන් දේශපාලනය ආගමීකරණයට ලක්විය. පාප් අසහාය පාලකයා බවට පත්විය. රාජ්‍යයේ සහ ආගමේ අසහාය නායකයා ඔහුම විය. නමුත් ආගම නම්වූ ආධ්‍යාත්මික ප‍්‍රපංචය සහ රාජ්‍යය නම් වූ ලෞකික ප‍්‍රපංචය ගැලපීමට යෑමේදී මතුවූ ගැටළුත් සමගම දේශපාලනය අනාගමික කිරීමේ (ආගමෙන් ගලවා ගැනීමේ) අවශ්‍යතාවය මතුවිය. මෙවන් වූ ඉතා දීර්ඝ ක‍්‍රියාවලියක ප‍්‍රතිඵලයකි මහා ප‍්‍රාඥයන්ගේ චින්තන දායකත්වය හා දහසක් දෙනාගේ දහඩිය ලේ මත ගොඩනැගුණු අනාගමික රාජ්‍යය.
මේ ඉතිහාස කථාව මදකට පැත්තින් තබා මොකක්ද මේ ආගම කියා බැලීමද වැදගත යැයි සිතෙයි. මෙහිදී හමුවන වැදගත් සංධීස්ථානයකි cretes ගේ ‘සර්ව අශුභවාදය’. මෙහි අන්තර්ගත මූලික කරුණු 4කි.
1 පූර්ණ ස්වයං පාලනයට යටත් කළ ජීවිතය.
2 අවස්ථාවන්ගෙන් ව්‍යුක්ත වීම.
3 හැඟීම් මුළුමනින්ම පාලනය.
4 ස්වාභාවයට අනූව ජීවත් වීම.
මොවුන් මේ දර්ශනය හරහා කීවේ මිනිසුන් ස්වාභාවයට අනූව ජීවත් විය යුතු බවයි. ආශාවන් සහ සමාජ බන්ධනයන් වලට ලක් නොවී, සුඛෝපභෝගීබව-පෞද්ගලික හැසිරීම් රටා ආදිය ඉවතලා ජීවත් විය යුතු බව පැවසීය. නමුත් මෙය ඉතා රළු දහමක් විය. cretes ගේ ගෝලයකු වූ zeno මෙය ප‍්‍රායෝගිකව වෙනස් කර ස්ටොයික්වාදය ලෝකයට හඳුන්වා දුනි. මෙම දර්ශනයට අනූව ස්වාභාවධර්මය යනු දිව්‍යමය ප‍්‍රඥවෙන් පාලනය වන්නකි. මිනිස් ජීවිතයේ සමස්ථ පාලනය දෙවියන් සතුව පවතින බවත් මිනිසා මෙයට අවනත විය යුතු බවත් මෙමගින් සමාජගත කළේය. මේ අනුව හොඳ නරක, පවු-පින් වැනි සංකල්ප ගෙනැවිත් මෙම දර්ශනය තුළ මිනිසා ගාල් කර දැමුවේය.
ඔබ හිතනවා ඇති මේ කතන්දර කොහොමද අපට වැදගත් වෙන්නේ කියලා. අපිට වැදගත් වෙන තැන මේකයි. බටහිර මේ පදනම හැදෙද්දි එහෙ මෙන්ම මෙහෙ (පෙරදිග) බිහිවූ ආගම්ද මේ ස්ටොයික්වාදී පදනම මත බිහිවීමයි. ලංකාව මේ වන විට පෙළෙමින් සිටින බුදු දහම වූකලී ද මේ ආකාරයේ දර්ශනයකි. මෙලෙස බිහිවූ බෞද්ධ දර්ශනය හෝ ක‍්‍රිස්තියානි දර්ශනය යනු ලොව බිහිවූ එකම දර්ශනය නොවන්නේය. ප්ලේටෝගේ යුතෝපියාව, ඇරිස්ටෝටල්ගේ, පොලීබියස්ගේ, සිසරෝගේ, මැකියාවෙල්ලිගේ, දර්ශනයන්ද එවන්ම වූ දර්ශනයන් වන්නේය.
නමුත් මේවා අතර යම් වෙනසක්ද ඇත. එනම් ආගම් ලෙස අප අදහන දර්ශනයන් ආධ්‍යාත්මික නැඹුරුවකින් සමාජ ජීවිතය පිළිබඳව වැඩිපුර කියැවෙන ඒවාය. නමුත් දේශපාලන චින්තනයන් ලෙස හඳුන්වන්නට යෙදෙන දර්ශනයන් ලෞකික නැඹුරුවකින් රාජ්‍ය පාලනය ගැන කියැවෙන එ්වාය. (නමුත් ආගම තුළ දේශපාලනයවත් දේශපාලන චින්තනයන් තුළ ආගම් ගැනවත් කියා නැතැයි තර්ක නොකරමි.)
තත්වය කෙසේ වුවද 1972 දී ශ‍්‍රී ලංකාව නම් වූ බූදලයට (තම ස්වාමියාගේ අභාවයෙන් අයත් වූ ආයාදයක් වන බැවිනි.) සිරිමා තම දේශපාලන ඥනයේ තරම ලෝකයාට විදහා දක්වමින් ශ‍්‍රී ලංකාව නම් වූ රාජ්‍යයට ආගමක් කසාද බැ
න්දුවේය. එදා සිට ශ‍්‍රී ලංකාව නම් මේ අහිංසකයා ඕනේ එකටයි එපා එකටයි දෙකටම ඇඟිලි ගහන මේ උරචක‍්‍රමාලයද එල්ලාගෙන දුක් විඳින්නේය. යම් නිලයක් භාරගත් සැනින් නුවරට ගොස් මහනායකවරුන් වැඳ පුදා ගත යුතුය. හැම පෝයකටම අරලියගහ මැදුරේ බණ ඇසිය යුතුය. කුමන රටකට ගියද එහි ඇති පන්සල් වලට ගොස් අනුශාසනා ගත යුතුය. හැම විදේශ සංචාරයකටම පෙර පිරිත් නූල් බැඳගැනීමට යා යුතුය. කැමැත්තක් නැති වුවද දේශපාලනඥයන්ට මේවායෙන් මිදීමට නොහැකිය.මේ වන තුරු අප බැලූවේ දේශපාලනය තුළ ආගම් දමන සෙල්ලම් ගැනය. නමුත් මේ මොහොතේ ලංකාවේ පොරවල් වනුයේ වෙන කවුරුත් නොව, ජාතියේ මුර දේවතාවන්ය. අවිහිංසාවාදී දහමක් දේශනා කළ බුදුහිමියන්ගේ පුත‍්‍රයන් යැයි කියාගන්නා පිරිස මේ වන විට ආගම යුද්ධයට ඈඳා ඇත. ප‍්‍රාණඝාතය හෙලා දැකිය යුතු බුද්ධ පුත‍්‍රයන් තම පන්සල් වල හැමදාම ත‍්‍රිවිධ හමුදාවට සෙත්පතා ධර්මදේශනා, පිංකම් කරති. පාර්ලිමේන්තුවට රිංගූ චීවරධාරීන් පිරිසක් සදාචාරවත් ශ‍්‍රී ලංකාව ම්ලේච්ඡයන් මට්ටමට දක්කාගෙක ගොස් ඇත.
එපමණකුදු නොව ත‍්‍රිපිටකය නැවත් අර්ථනිරූපනය කරන මෙම චීවරධාරීන් හමුදා ධජ පිරිත් කර යුද්ධයට යවති. තම රටේම අහිංසක ජනතාවක් මරා දැමීමට මිනීමරණ හමුදා සෙබලූන්ට පිරිත් නූල් බඳිති. මෙලෙස තමා නියෝජනය කරන අවිහිංසාවාදී අගනා දර්ශනයේ පදනම විකුණාගෙන ක
න සංඝ සමාජයෙන් අති බහුතරය හෙට අනිද්දාම හමුදාවේ තුවක්කු ටික ගෙනැවිත් බුදුගුණ කියා ඒවා පිරිත් කොට කොටින්/දෙමලූන් මරාපල්ලා කියා උතුරට යවනු ඇත. යමෙකු මේවා ප‍්‍රශ්ණ කළ හොත් ඔහුට වන්නේ සොක‍්‍රටීස්ට මෙන් සියතින් වස පානය කොට මිය යෑමටය.‘මම හුස්ම ගන්නා තාක් ඇත්ත ප‍්‍රකාශ කිරීම ඇත් හැරීම ප‍්‍රතික්ෂේප කරමි. සියවරක් මරා දැමුවද මාගේ හැසිරීම් රටා අත්නොහරිමි. මට වැදගත් වන්නේ මරණය නොව මම වැරදි නොකරමි යන්නයි.’
- සොක‍්‍රටීස් -
